Ömrüm Zorluklarla Geçti

Türkiye İsrafı Önleme Vakfı tarafından (TİSVA) binlerce mikrogirişimci kadın arasından seçilen 7 kadının başarı hikayesini anlatan 7 Kibele Belgeseli, 24 Kasım Çarşamba günü Aydın’da seyirci karşısına çıktı. Belgeselde Artvin’den Meryem Alpaslan’ın da üretim hayatı konu ediliyor.

Aydın İl Kültür ve Turizm Müdürü Doç. Dr. Umut Tuncer ile özel bir işletme sahibi Öral Çelik’in desteği ile 7 Kibele Belgeseli’nin galası 24 Kasım Çarşamba günü Aydın’da İl Kültür Merkezi Dr. Hidayet Sayın Salonu’nda gerçekleştirilecek. Yapımcılığını TİSVA, Aziz Akgül, Begüm Kondakçı, Nurdan Tekeoğlu’nun üstlendiği ve yönetmenliğini Orhan Tekeoğlu’nun yaptığı 7 Kibele Belgeseli’nde mikrogirişimci kadınlardan seçilen Mardin’den Zerge Torun, Aydın’dan Sevilay Köseoğlu, Artvin’den Meryem Alpaslan, Gaziantep’den Seher Toprak, İstanbul’dan Melek Yılmaz, Mersin’den Fatma Kalkan ve Diyarbakır’dan Güler Bal gibi kadınların başarı öyküleri anlatılıyor.

Meryem Alpaslan, belgeselde kendi hayatından kesitler vererek üretimin önemine değiniyor.

Alpaslan belgesel içinde gerçekleştirdiği konuşmada şu ifadelere yer veriyor:

“57 yaşındayım, ev kadınıyım, 6 tane çocuk annesiyim. Eşimle birlikteyim, buraya göç ederek geldim. Burada bir arazi alarak yuvamı kurdum, seralar yaptım. 

Benim ömrüm zorluklarla geçti, kazmayla, kürekle, toprakla, çiftçilikle… Giydirecek elbise bulamazdım, ben kendim yemezdim çocuklarımı doyurdum. Gözleri dışarıda kalmasın diye, doğru, dürüst büyüsünler, iyi birer insan evladı olsunlar diye.

Seraların ekimiyle geçimimi sağlıyorum. Seralarda çeşitli yetiştiricilik yapıyorum; domates ekimi, salatalık ekimi, kavun ve karpuz ekimi gibi. Yaşamımı bu şekilde devam ettiriyorum. Kiralık seralarım var. Çocuğumun bir, askerlik yapıyor. 9 tane torunum var, 6 tane çocuğum var 4’ü kız, 2’si erkek.

1986 yılında Mikrokredi ile 700 TL gibi bir miktarla başladım, aldığım 700 lirayla koyun, keçi aldım. İlerledikçe inek aldım, büyüttüm sattım araba aldım bir şekilde hayatımı devam ettirdim. Eşimle birlikte bu işlerle uğraştık, o dışarıdaki işlerle uğraştı, ben içerisindeki işlerle uğraştım. Eğer fırsat bulursa evimin üstündeki yere çocuklarından biri için ev yaptırmak istiyorum. Öyle bir düşüncem var. 

Bir evladımın evi var diğerinin de olsun istiyorum. Kendi ayaklarımın üstünde durmak istiyorum. Kimseye muhtaç olmadan geçimimi sağlamak istiyorum. Kendim üreteyim, kendim satayım bu şekilde geçineyim, kimseden bir şey istemek istemiyorum. Hiç kimseye mahkûm olmadan, kendi ayakları üzerinde dursunlar. Tembelliğe alışmasınlar, çalışmayı bırakmasınlar öyle olunca ne yiyecek içecek biter ne huzur biter.”