Gençlerimiz ve Korzul yerleÅŸkesi…          

Eskiden bir yere girilmeden iki kere düÅŸünülür, kırk sefer ölçülür bir sefer kesilirdi. Bir bakıma eski insanımız saÄŸlamcıydı, tedbiri elden bırakmazdı. Cebinde olmasa bile zor günler için sakladığı bir yerlerde azdan çoktan parası olurdu. Herkes kara gün için bir ÅŸeyler biriktirir saklardı. Ä°nsanlar bütün gün çalışır, bedenini rahatlatır iÅŸini gücünü görür ve saÄŸlıklı bir yaÅŸamın içinde olurlardı. Åžimdilerde zamanla birlikte insan pörtföyü de deÄŸiÅŸmeye baÅŸladı. Åžimdikiler daha çok hazırcı; baba parası yemeye meraklı, ver parayı canının istediÄŸince harcasın. Cebinde beÅŸ yüz lirası olsun tamamını bitirmeden canı rahat etmiyor. Yarına cebinde bir ÅŸeyler kalsın hesabını asla yapmıyor. Günlük yaşıyor, keyfine bakıyor. Kara gün içinmiÅŸ, zor gün içinmiÅŸ bir yerlerde bir ÅŸeyler saklama diye bir düÅŸünceleri çok eskilerde kalmış.

 Üniversiteye gidiyor, dersleri umurunda deÄŸil. Mezun oluyor zaten iÅŸ bulamıyor bu kez psikolojik bunalıma giriyor. Ailesi aman çocuÄŸun morali bozulmasın diye etrafında pür dönüyor. Hadi evlendirelim diyor. Ä°ÅŸ güç yok ama ileride nasılsa o da olacak deniyor. Evlilik gerçekleÅŸiyor. Çok deÄŸil bir yıl sonra sorunlar katlanıyor. Masraf çok faturalar yüksek gelir yok. Baba parası ile de bu iÅŸler yürümüyor. Hadi bakalım arkasından boÅŸanma iÅŸleri geliyor. Tabii ki bu durum tasvip edilecek bir durum deÄŸildir. Ailelerin ruh halleri bozuluyor daha büyük sıkıntılar yaÅŸanıyor.

Günümüz insanına ne anlatırsan anlat bildiÄŸini okuyor. Ä°nterneti, telefonu, arkadaşı bir kaç obje ve birkaç kiÅŸi ile kendisine bir dünya kurmuÅŸ. Yarısına yakını gerçek ama daha çok sanal bir dünya... Çocukların derdini aileler daha çok düÅŸünüyor. Anne babalar ne olacak endiÅŸesi ile kendilerini yıpratıyorlar. Çocuk ticarete atılıyor, deneyimi yok, piyasayı bilmiyor, iyi niyeti ile para kazanmak istiyor ama baÅŸarılı olamıyor ve büyük masrafların altına giriyor.

Ä°limizde bir üniversitemiz var. Bu modern dünyanın bir gereÄŸidir ve Üniversite ile birlikte eÄŸitim kapasitesini, gücünü artırmak en tepelere taşımak gerekir. Üniversitenin illerin fiziki ve coÄŸrafik özelliklerine, kültür yapısına göre araÅŸtırmacı yanını ortaya çıkarması gerekir. Üniversiteler her ilde kültürün, geliÅŸmiÅŸliÄŸin, çaÄŸdaÅŸlığın, modern yaÅŸamın rol modelleri olmalıdır.

Ä°limize okumak için gelen öÄŸrenciler daha çok orta kesim ve yoksul ailelerin çocuklarıdır. Bir baÅŸka ifade ile de en son tercihlerine atama yapılıyor ve buralara kadar geliyorlar. Elli yıllık geçmiÅŸi olan bir üniversite ile bir kaç yıllık üniversiteyi tabii ki bir tutamazsınız. Üniversite ile birlikte korzul yerleÅŸkesi adeta bir baÅŸkalaşım geçirmeye baÅŸladı. ÖÄŸrenciye hitap edecek iÅŸ yerleri, Cafeler biri birinin üzerine açılıyor. Sanırım sayı onun üzerinde olmalı. Hepsi çok lüks ve çok masraf edilmiÅŸ. Hepsinin beklentisi ve müÅŸterisi aynı… Üniversite öÄŸrencileri. Bu çocuklar kıt kanaat harçlıkları ile geçinen çocuklar. Üstelik açılan iÅŸ yerlerinde sayı çok olunca da hiç birisi istenilen seviyede para kazanamıyor. Bir de yaz tatillerinde öÄŸrenci çekip gidince bu iÅŸletmeler tamamı ile atıl vaziyete geçiyor. Masraf çok, kira yüksek, rekabet çok derken saÄŸlıklı bir yapılaÅŸma oluÅŸmuyor. Sayı onun üzerinde deÄŸil de birkaç tane olsaydı. ÖrneÄŸin iki asma köprünün karşısında iki korzul yerleÅŸkesin de olsaydı herkes rahat edebilirdi. Bu on kebapçının yettiÄŸi bir yerde sayıyı yirmiye otuza çıkarırsanız bütün kebapçılar para kazanamaz ve etleri ellerinde kalır. Tıpkı bunun gibi bir durumdur. Sayı gereÄŸinin üzerine çıktığında bütün sistem bozulmaktadır.

Gençlerimiz yaptığı hamleleri ile baÅŸarısız olunca da moralleri büsbütün bozuluyor, adeta yaÅŸama küsüyorlar. Oysa hayatın için de insanın görebileceÄŸi her ÅŸey yaÅŸanacaktır. Hüzünler, coÅŸku heyecan, gözyaşı, hastalıklar, ölümler… Hemen her ÅŸey insan içindir. Ä°nsan dert çekecektir yeri geldiÄŸinde gülüp eÄŸlenecektir. Ticaret zaman ister, tecrübe ister, alt yapı araÅŸtırması ister…

Bir gün zarar edersen sonra ki günler kar edersin. 

Ve her ÅŸeyden önemlisi istikrarlı olmak, yaÅŸamla barışık olmak, mücadeleci olmak ve pes etmemek gerekir. EÄŸer henüz iÅŸin başında her ÅŸeyden vazgeçilirse mutsuz, tatsız tuzsuz bir yaÅŸam halleri çıkar karşınıza. Hayat denilen ÅŸey hem tozpembe deÄŸil ve hem herkese ne yazık ki eÅŸit davranmıyor. Kimileri daha ÅŸanslı olabiliyor.

                                                                                                                                                             Sevgi ile kalın.

Bu makale 211 kez okundu.